Zon, bruin worden, regen & onweer....

Lieve familie en vrienden,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, we zijn niet naar Ssesse geweest ;). Maar daarover later meer.

Onze vrije dag, die we toch maar hebben besteed als vrije dag. Waarom ook niet, we doen hier ook zoveel! ’s Avonds zouden we nog gaan zwemmen bij Tropic Inn, de volgende morgen werd het plan toch gewijzigd. We zijn totaal niet wispelturig hoor. We hadden nog altijd stroom ’s ochtends, dus besloten we thuis te blijven en te gaan studeren. Dat ging heel goed, tot half 1, want toen viel de stroom uit… Zodat vervolgens om 2 uur mijn laptop ook ram leeg was. Daar ging het nobele streven om te gaan studeren… Dus bij gebrek aan beter ben ik maar weer in de zon gaan liggen. Ben inmiddels al aardig voor neger aan het studeren, dus dat wordt flink jaloers maken als ik thuis ben ;).

Woensdag was het weer tijd voor de orde van de dag, ronde lopen, beetje balen dit keer dat we weer de halve ronde hadden gemist.. :( Maar we hebben daarna nog de ronde op Children mee kunnen doen, dus uiteindelijk alsnog genoeg gezien. Ondertussen even gepeild of er een arts was die de surgical OPD van Dr. Eddy zou overnemen, we kwamen er nog niet zo snel achter, dus zijn eerst maar koffie gaan drinken en gaan hopen dat we een arts zouden spotten die het OPD gebouw in zou lopen. Iets na 11 uur kwam Ruth ineens zeggen dat Dr. Henry met de OPD was begonnen. Ja hee! Hadden we het nog gemist ook ;). De surgical OPD werd ineens een stuk interessanter, doordat Dr. Henry een stuk meer uitlegd en ook bij iedere patiënt onderzoek deed. Ik had toch ineens het idee dat ik weer iets medisch aan het leren was, is lang geleden dat, dat zo was. ’s Middags is zowaar de hel losgebarsten hier en regende het echt HEEL hard. Het leek net Nederland, het heeft namelijk zo’n 2 uur geregend met een fikse klap onweer. Dus zo zaten we verplicht binnen en kregen we het natuurlijk weer meteen koud. :P Beetje watje wordt je hier wel, met die constante warme temperatuur ;).

Donderdag weer tijd voor de OK! Toen we er om half 10 aankwamen, werd ons vertelt dat de operaties pas om 12 uur zouden beginnen, tja wat doe je dan.. Dus we zijn naar huis gegaan en gaan studeren. Om 12 uur waren we terug bij theatre en rond half 1 begon de eerste operatie. Een operatie van een complicatie na een operatie. Een bloeding had zich in de buik van de arme man gevormd en dat bloed moest eruit. Ik weet niet hoe de man was verdoofd, maar ze hebben met 4en op de man gelegen om hem stil te laten liggen. Anesthesioloog.. NODIG in Villa Maria! Hierna volgden nog 2 keizersnedes. Beide kindjes kwamen gezond ter wereld, hoewel kindje 1 een “exposed baby” was. Wat simpelweg in houdt dat de moeder HIV + is en dus is het kind een mogelijk HIV + patiëntje. Wel heel sneu, maar er worden hier gelukkig goede maatregelen getroffen om de besmetting zoveel mogelijk te voorkomen. Het meisje kreeg namelijk al meteen haar eerste spuit en dat na 5 min het levenslicht te hebben gezien. We kregen het ’s middags op onze heupen wat betreft onze weekend plannen. Aangezien het weer hier al een paar dagen niet heel geweldig is, we geen zin hebben om in matatu’s te zitten en ondanks dat de Ssesse Islands niet heel ver hier vandaan zijn, er toch een complete dag mee kwijt zijn om er te komen, sloeg de twijfel toe om nog te gaan. Na veel dubben en doen hebben we besloten om thuis te blijven. We zien vast ooit in ons leven het Victoria meer nog, kansen genoeg!

Vrijdag had ik het idee dat ik wakker werd in Nederland. Om 7.05 uur werd ik wakker, het was donker, koud en het regende super hard. Marlieke en ik hebben meteen al geen zin meer om naar huis te gaan… Want in Nederland is het telkens zo. Ik gok dat het een graadje of 22 zal zijn geweest en ik had dus drie kwart mouwen aan, want ik had het koud. Op dat moment werd ik toch wel even bang om naar huis te gaan. Dat wordt zoveel kou lijden! :(
Met een paraplu zijn we naar het ziekenhuis gegaan en hebben de ronde met Dr. Michael gelopen. Dit keer stonden we om 8 uur paraat en kwam hij pas om 9.45 uur aanzetten. Hebben wij weer, maar we hebben braaf wat zitten te studeren en alle charts alvast doorgelezen, zodat we wisten waar het over zou gaan. ’s Middags thuis heb ik nog wat gestudeerd en buiten gelegen. Het blijft namelijk Oeganda, ’s ochtends kan het er super slecht uitzien en dan vervolgens is het ’s middags stralend weer! :)
’s Avonds hebben we ons even ondergedompeld tussen de student nurses. Mirjam was al een keer bij ze gaan eten, dus dat wilden wij ook wel een keer! Gewapend met een bord en vork naar de keuken waar we Posja (een zetmeel achtig iets) met bonen kregen. Het is niet iets wat nou echt lekker is, maar het was redelijk te eten. Helaas was het niet druk, dus we gaan nog een keer terug om dan eens met ze te praten. Schijnt hilarisch te zijn!

Zaterdag heb ik eerst maar eens uitgeslapen! Even sloeg de zwakte toe om niet toch iets te gaan ondernemen, want we hadden geen stroom en geen water. Dan lonkt gezelligheid ineens wel heel hard, maar we zijn sterk gebleven en zijn niet gegaan. Om vervolgens even wat nuttigs te doen en om 10 uur maar te besluiten dat het weer buiten wel heel mooi was, dus ben maar weer naar buiten gegaan. *jaja mijn leven is hier heel zwaar, lijkt net vakantie etc ;)* Rond half 1 besloten Marlieke en ik alles om te gooien en direct naar Masaka te gaan en bij Cafe Frikadellen te gaan lunchen, in plaats van avond eten. Na ons eten hebben we de boodschappen gedaan en heb ik mijn allerlaatste brief opgehaald op het postkantoor. Mijn lieve papa en mama denken goed aan me en hebben PEPERNOTEN voor me opgestuurd :D GEWELDIG! Toen we klaar waren hebben we onze lieve boda vriend Robert gesmst, hij zou er om 4 uur zijn. Om 5 voor 4 smst hij “zijn boda had hem verward”, vast een spelfout ;), maar hij kwam eraan. Om half 5 hebben we hem maar eens eventjes gebeld waar die bleef, het zou nog 15 minuten duren. Uiteindelijk om 10 voor 5 kwam hij eraan. HEHE! Na bijna 1,5 uur op hem te hebben gewacht. Eenmaal thuis werd het douchen toch wel een van de primitiefste manieren die ik hier heb gehad. Eerst een jerry can water gaan halen, gewapend met een bakje de douche in en zo telkens het bakje vullen en dan je haren wassen. Leuk als je haar hebt zoals de mensen hier, maar niet zo met die lange haren van ons! Maar ach, uiteindelijk ging het nog best goed! ’s Avonds heb ik me aan een nieuwe taak onderworpen. Ik ben zowaar een film aan het maken van al mijn foto’s, erg leuk om te doen en denk dat het resultaat er uiteindelijk wel mag wezen :D!

Vandaag ging mijn wekker HEEL vroeg… 06.15 uur. We zouden namelijk naar de kerk gaan en de mis begon om 7 uur. Dus wij zaten om 7 uur braaf in de kerk en om 7.10 uur begon de mis. Het leek best wel wat op thuis, ook al was alles in Luganda, toch kon ik wel een beetje de strekking van de mis volgen. Het koor was wel iets anders. Ze hadden Djembe’s en ondertussen werd op het ritme van de muziek mee geklapt. Dus wel een stuk vrolijker als bij ons, maar ook weer niet zo uitbundig à la Sister Act. Helaas, had graag eens zo’n echt gospelkoor willen meemaken ;). Voor de rest heb ik vandaag vrij weinig uitgevoerd. Mijn film verder gemaakt en, verrassing, weer buiten in de zon gelegen. Het was zo’n lekker weer, te mooi weer om binnen te gaan studeren ;).

En nu zit ik maar weer dit verslag te typen om verder niet veel meer uit te voeren vandaag. Ik pas zo goed binnen de Afrikaanse cultuur! Alles rustig aan, vooral niet te veel ondernemen en vooral je nergens druk om maken. Misschien dat Oeganda me daarom zo goed bevalt! ;)

Onze plannen voor deze week zijn veel foto’s gaan maken in het ziekenhuis, onze Afrikaanse jurkjes gaan regelen en dit weekend vertrekken we weer naar Kampala. Onze lieftallige Afrikaanse vrienden gaan namelijk echt dat feestje voor ons organiseren en we gaan dus vrijdag daarheen en zondag weer naar huis. Wat we gaan doen, GEEN IDEE! We moesten ons maar nergens zorgen om maken, hun regelen alles. Nou prima! Op zich wel heel tof natuurlijk, want zo krijgen we dus een echt Afrikaans afscheidsfeestje!

Helaas heb ik voor jullie dit keer geen foto’s, want heb vrij weinig boeiende dingen meegemaakt. Inmiddels staan wel alle foto’s die ik online wilde hebben in de vorige mappen er op, dus kijk maar weer even in mijn fotoboek: http://picasaweb.google.com/114261462390666790452
Wie weet heb je iets nog niet gezien ;)!

Inmiddels is het wel heel vreemd, want naar huis gaan komt ineens heel dichtbij. Met een blik op mijn website zie ik dat het nog maar 13 dagen zijn. Van de ene kant is het wel weer tijd om naar huis te gaan. Heb zin om mijn nieuwe kamer te gaan inrichten, want ook weer mijn lieve papa en mama hebben alles voor me geregeld en per 1 dec ben ik de gelukkige eigenaar van een studio in de Pisanostraat in Eindhoven :D! Ook ben ik inmiddels wel weer toe aan Nederlandse dingen, sommige dingen hier komen toch wel mijn keel uit en het wordt tijd om weer fatsoenlijk aan de studie te beginnen! Maar van de andere kant, Oeganda bevalt me nog steeds erg goed! Het weer is geweldig, de mensen zijn gezellig en de cultuur is leuk, dus ik geniet nog even van mijn laatste dagen hier!

Tot snel allemaal!
Weeraba!

Veel liefs vanaf het zonnige Zuidelijk Halfrond!