Weer thuis

Lieve familie en vrienden,

Dat was het dan… Mijn allerlaatste verslag op waarbenjij.nu, want ik ben weer thuis! Ik zal jullie nog even bijpraten over de laatste paar dagen!

Dinsdag was de weg terug naar Villa Maria bijna nog erger dan heen, maar we hebben het gered! :D ’s Avonds kregen we ineens de vraag of we niet al op donderdag naar Kampala konden komen, dan zouden we nog een avond gaan stappen… Mmm klinkt aantrekkelijk, dus plannen gewijzigd. Dat betekende woensdag al tas inpakken!

Woensdag zijn we eerst naar het ziekenhuis gegaan en ik heb mijn eerste bevalling gezien! Ging allemaal redelijk snel en het kindje was gezond :). Daarna hadden we eigenlijk alles wel gezien, dus zijn we maar naar huis gegaan. Zodoende waren we al vrij vroeg klaar met inpakken en dan wordt het wachten… Daar wordt je ook heel vervelend van, dus we hebben niet heel veel meer gedaan… ;).

Donderdag eerst de rest van de spullen ingepakt en toen we op het punt stonden om naar het ziekenhuis te gaan en gedag te zeggen, begon het uiteraard kei hard te regenen… Dus we hebben maar even gewacht tot de bui voorbij was om daarna rond te gaan glibberen. Eenmaal in het ziekenhuis ons rondje langs de artsen, zusters en theatre gemaakt en alle foto’s afgegeven. Daarna weer naar huis en toen was het wachten tot 2 uur. Om 14.00 uur stond er nog altijd geen auto, dus wij werden ongedurig…. :P. Gelukkig was de auto er om 14.15 en konden we naar Nyendo. Eenmaal daar werden onze tassen in de matatu gepropt, wij erbij en daarna zijn we richting Kampala gegaan. Onze chauffeur besloot alleen ineens niet te stoppen op Nateete Taxipark, tot ongenoegen van ons, dus hij moest terug om ons daar toch af te zetten. Jacob kwam ons al snel ophalen en we zijn met hem in een private gestapt naar Kazo. We hebben ’s avonds lekker gegeten en zijn daarna op stap gegaan met Jacob, Fiki & Isma. Erg gezellig om zo je laatste avond door te brengen en natuurlijk lagen we weer veel te laat in bed! De volgende ochtend redelijk kunnen uitslapen om vervolgens de rest van de dag vrij weinig uit te voeren. Beetje foto’s kijken, foto’s van Jacobs computer afhalen en relaxen. Na het avond eten zouden we al snel vertrekken, het was immers bijna 8 uur. Helaas was er om 20 uur nog altijd geen auto… Om 20.15 uur was die er dan eindelijk en konden we gaan. Helaas voor ons stond heel Kazo vast, dus we moesten omrijden. Eenmaal in Bwaise ging het goed en we konden goed doorrijden. Tot vlak voor de round about in het zuiden van Kampala, plotseling stonden we helemaal stil. Er gebeurde gewoon niets meer :S. Na wat kijken werden Marlieke en ik aardig zenuwachtig.. inmiddels was het al 21.40 uur, precies 3 uur voor ons vliegtuig zou vertrekken en wij eigenlijk op het vliegveld wilden staan. Gelukkig kwam toen Jacob aangerend en die vertelde dat we weer zouden gaan rijden. Dus hop allemaal weer gaan zitten. Wat bleek nou, de president moest door de stad heen, dus dan zetten ze gewoon alles af! Heel vreemd volk… Toen zijn we met een rotvaart doorgereden en vervolgens waren we om 22.15 uur op het vliegveld. Daar dachten we even dat het weer mis zou gaan, want opeens riepen ze iets om waarvan we opvingen “ Flight BA0062” en “ London Heathrow” … Ohoh… dat is onze vlucht! Achteraf gezien riepen ze het om, omdat onze vlucht niet op het bord stond. Tegen 1 uur zijn we opgestegen, klein half uurtje te laat, maar ach, kan gebeuren. Zodoende stonden we om 6.45 uur, lokale tijd, weer in Londen. Helaas riep de piloot toen iets over bussen, als je in een vliegtuig zit en je hoort het woord bus betekent dat met een trapje het vliegtuig uit gaan. Dus dat werd kou lijden! Op slippertjes, een lange zomerbroek en een shirt met lange mouwen. Gelukkig ging het allemaal erg snel en konden we al snel ons volgende vliegtuig in. Om 11.20 uur stonden we dan ook alweer op Dusseldorf. Het ging nog even fout met mijn tas, want die was van de band afgevallen, maar ook dat loste we snel genoeg op. Dat was het dan.. dan ben je ineens weer thuis! In de kou met sneeuw…. :P. Toch wel een aparte ervaring en zeker een koude! 40 graden minder als een halve dag geleden. Eenmaal thuis lekker van alles genoten en opeens zat ik midden in een feestje. Papa en mama hadden zowaar een verrassingsfeestje georganiseerd met familie en wat vriendinnen! Erg leuk :D!! Dus de meeste heb ik inmiddels alweer gezien :).

Dus op dit moment is mijn avontuur in Oeganda afgelopen! In een woord kan ik zeggen het was GEWELDIG! Maar toch, 12 weken kun je niet zo gemakkelijk in een woord beschrijven ;). Daarom heb ik een lijst gemaakt met wist je datjes.
Hieronder deze lijst met “Wist je datjes” van alles wat me is opgevallen, bijgebleven en de hoogte- en dieptepunten van mijn reis naar Oeganda:
Wist je dat:
- Raften op de Nijl onwijs gaaf is, maar achteraf ook wel eng als je de video ziet.
- Een roadtrip maken met 4 meiden een zekere aanrader is!
- Ziek zijn in Oeganda absoluut NIET leuk is.
- Als er misbruik wordt gemaakt van je huidskleur en het feit dat je meer geld hebt, dat best vervelend voelt.
- Het klimaat in Oeganda me 100 x beter bevalt dan dat van Nederland.
- Het zeer vreemd voelt om eind november in een korte broek in de zon te liggen.
- Op stap gaan hier eigenlijk veel leuker is dan in Nederland.
- Radio eerst een mafkees leek, maar eigenlijk erg leuke muziek maakt.
- De donkere mensen in Oeganda eigenlijk 10 x leuker zijn als alle negers thuis.
- Negers in Nederland zomaar stereotypes zijn.
- Donkere mensen veel beter kunnen dansen dan blanken.
- Je heel gemakkelijk met 3 meiden in een bed kunt slapen.
- Een ontwikkelingsland toch wel barre omstandigheden heeft als het gaat om gezondheidszorg.
- Elektriciteit hebben een luxe is en dat het in Oeganda eerder uitzondering is dan regel als je dat hebt.
- Ik voortaan heel hard lach als er een bericht in de krant staat over een stad die een half uur zonder stroom zat.
- Wij in 11 weken het al 2 x hebben gemaakt dat we een week zonder water zaten.
- Dat eigenlijk helemaal niet praktisch is, want je hebt toch wel vrij vaak water nodig…
- Ik wasmachines voortaan heel lief vind!
- Ik inmiddels ook goed kan douchen met een emmertje water.
- Onverharde wegen NIET leuk zijn als het heeft geregend glibber bende.
- Verharde wegen in Oeganda niet zo verhard zijn, want ze zitten vol gaten.
- Oegandezen als ware kamikaze chauffeurs rijden.
- Je na 12 weken matatu’s verfoeit en een stuk sneller geneigd bent om meer geld uit te geven aan taxi’s.
- We 12 weken op de boda hebben gezeten, zonder een ongeluk te krijgen (WONDER)!
- Onze allerlaatste boda-rit toch wel de engste was (lees: super harde regen, onverharde zandwegen, die dus modderpaden worden en je telkens de wielen onder je voelt glijden…)
- Hoe weinig sommige mensen hier soms hebben, ze hebben ALTIJD een mobiele telefoon.
- Het heel frustrerend en moeilijk is om te zien dat sommige mensen hun medische zorg niet kunnen betalen.
- Oeganda echt als een thuis is gaan voelen.
- Je altijd goede vrienden kunt maken met de man van de supermarkt en de boda-chauffeur.
- Mzungu niet als vervelende term wordt bedoeld, maar gewoon zoals wij neger kunnen zeggen.
- Luganda best een komische taal is.
- Het nog veel leuker is om een Oegandees Nederlands te leren.
- Mannen in Villa Maria best een rare manier van denken kunnen hebben.
- Mannen in Oeganda meer vrouwen mogen hebben en er dan meestal 2 hebben.
- Ze raar opkijken als wij dan vragen waarom we geen 2 mannen mogen hebben en daar geen antwoord op hebben.
- Marlieke & ik een stuk heldhaftiger zijn geworden naar insecten.
- We wel 25 kakkerlakken hebben vermoord.
- Je mensen in Oeganda absoluut niet op leeftijd kunt schatten.
- De gemiddelde lengte van mensen hier 1,70 m zal zijn.
- Je na 12 weken toch wel naar het koude Nederland kunnen verlangen.
- Maar het dan als je thuis bent wel HEEL koud is!

Bij deze wil ik iedereen bedanken die heeft gereageerd en trouw al mijn LANGE verhalen hebben gelezen. Was helaas niet zo kort van stof, maar ach, zo weten jullie in ieder geval wat ik heb meegemaakt in het donkere Afrika! Als je alle foto’s wil zien, moet je maar een keer langs komen, want ik zal niet echt meer iets online zetten.

Veel liefs!