Beestenbende!

Lieve familie en vrienden,

Na een vrij lange stilte ben ik weer terug op het zuidelijk halfrond, mijn “thuis”. Want zo begin ik het hier in ons huisje toch wel te vinden! Maar eens kijken waar ik ben gebleven.

Maandag zijn we op zoek gegaan naar Ruth, van de ART-clinic. Zij zou wat dingen voor ons regelen, een uur wachten later, nog altijd geen Ruth… Beetje balen, want hierdoor hadden we dus alle rounds gemist. Maar uiteindelijk toch Ruth gevonden en een afspraak gemaakt dat we woensdag mee op Out Reach zouden gaan. Toen op zoek naar Dr. Moses voor ons nieuwe rooster, dat was allemaal geregeld en ook dat hadden we binnen. Nog even een rondje gedaan, maar er was niets meer te doen. Dus we hebben besloten dat we deze week rustig aan doen en niet zo ons best en na onze week vakantie weer ons best gaan doen!
Dinsdag weer langs immunisatie gegaan, we moesten vrij lang wachten, maar uiteindelijk hebben we beide een stuk of 7/8 vaccinaties gezet! Zelfs bij kindjes :)!
Woensdag was het dus tijd voor de out reach. Helaas ging het fout en was er geen vertaler voor ons bij, maar we zijn bij de arts gaan zitten. Tijdens een ingelaste pauze zijn we naar buiten gegaan met ballonnen en beesies. Een ware jacht ontstond er en het resulteerde in veel mooie foto’s! Uiteindelijk kropen de schoolkinderen zowat onze camera’s in! Prachtig!
Donderdag was het alweer OK dag, maar we hebben eerst 1,5 uur staan wachten. Dr. Eddy kwam nog niet… Uiteindelijk hebben we een hemoroid verwijdering gezien, bij een van de student nurses. Aangezien alles zo lang had geduurd zijn we daarna gegaan, want we wilden op tijd weg, want onze week vakantie zou beginnen en we hadden besloten om vrijdags mee te lopen met Malou in het Mulago Hospital, Kampala. Dus naar huis en geluncht en met onze volle tassen (we zouden pas weer vandaag thuis komen) naar Robert, de Boda-chauffeur. Alles ging vrij voorspoedig, tot we de grens van Kampala naderden. Alles stond vast en zo duurde het in het totaal 4,5 uur voor we in Kaso bij het huis van Malou stonden.

Na een lekker hapje eten stond Mac voor de deur, een vriend van de meiden. We zouden namelijk op stap gaan en Mac was onze chauffeur! Nadat iedereen was gedoucht en opgetut zijn we richting de Steak Out gegaan. Eenmaal daar was het nog vrij rustig, maar met een halve liter Bell in onze hand gingen we de dansvloer op, die uiteindelijk langzaamaan ook vulde. 90% was van Afrikaanse afkomst, dus wij waren weer kijkcijferkanonen. Dit keer wel positief dat Mac nog wat vrienden had uitgenodigd, waardoor we iets minder opvielen. Deze mannen waren ook van praktische aard. Oegandeze mannen kunnen nogal eens vervelend zijn op stap, Mac en zijn vrienden zorgden ervoor dat dit gewoon niet gebeurde. Erg praktisch natuurlijk! Toen we het gezien hadden zouden we naar Iguana Bar gaan. Dus hup met z’n 6en de auto weer in, Mac melde dat zijn 2 vrienden wel een boda konden pakken, wij vonden dat onzin, dus we laaiden ook Fiki en Ismah de auto in. Lekker krap en na 5 minuten ging het al fout. Politie… We moesten stoppen en Mac stapte uit. Na wat geregel, lachte hij en stapte terug de auto in. Wat er nu is gedaan, geen idee, maar we mochten doorrijden. In plaats van naar Iguana Bar te rijden, reden we ergens anders heen en kwamen we bij een zeer Afrikaanse bar terecht, met Oegandeze muziek. Nu waren we nog maar de enige 5 blanken. Heel gezellig ;). Al snel hebben we kennis gemaakt met de lokale beroemdheid van Kampala met de naam Radio. Zelfs zijn muziek werd gedraaid! Rond 4 uur zijn we toch maar naar huis gegaan, want de volgende ochtend moesten we toch echt in het ziekenhuis zijn.

De volgende ochtend was natuurlijk zwaar, maar het ging redelijk en nog voor half 10 stonden we in het ziekenhuis. Eerst een rondleiding en daarna de ronde meegelopen met een van de artsen. We hebben 6 interessante patiëntjes gezien, een meisje had een verdenking op leukemie, tot een Amerikaanse hematologe dacht dat het meisje misschien wel het syndroom van Down had. Het meisje was nu 2 jaar, maar vertoonde niet veel karakteristieken. Verder lag er een jongetje met de verdenking op epilepsie, een jongetje met een zeer hoge hartslag en een jongetje 3 jaar met een hele dikke buik. De hele buik bleek gevuld met een grote tumor, heel zielig, want waarschijnlijk was het kwaadaardig en niet zeker voor enige behandeling. Een ander interessant geval was een jongentje waarvan Malou ons vroeg om te raden hoe oud die was. Wij dachten 3 jaar, het bleek 6 jaar te zijn. Zo klein en smal, niet normaal meer. En niemand weet waarom of hoe. En alle onderzoeken wijzen op niets. Dus niemand weet het. ’s Avonds zijn we met Liza pizza gaan eten.

Zaterdag heeft Malou ons in een grote 4WD bus bij garden city (een redelijk westers winkelcentrum) afgezet. We hebben ons daar de hele middag vermaakt met kaarten kopen, rondneuzen, lekker eten en drinken en relaxen! Daarna zijn we doorgelopen naar Red Chilli Hide Away, waar we die avond zouden slapen. Zondag via de post office, die helaas dicht was :(, naar City Square om daar Malou op te pikken. Met zijn 3en zijn we naar Entebbe gereisd en hebben we een bezoekje gebracht aan de Botanische tuinen. Erg mooi! Daarna door naar Entebbe Backpackers en ’s avonds heeft Marlieke Marc (haar vriend) opgehaald van het vliegveld. Na wat relaxen en bijkletsen zijn we onze tentjes ingedoken.

Een zeer slechte nachtrust later, door veel herrie om ons heen, zijn we om 6.00 uur opgestaan. Op naar Kampala, want daar zouden we om 8.30 uur worden opgehaald. Alle matatu’s waren vol, dus we zijn in een bus gestapt. Natuurlijk was de traffic jam groot, want het had geregend. Op de een of andere manier is de traffic jam dan altijd een groot probleem. Om 8.50 uur zijn we afgegooid vlakbij onze ophaalplek en ben ik snel nog de supermarkt ingeschoten voor wat koekjes. Eenmaal bij de Shell, was er geen auto. Na veel heen en weer gebel tussen Marlieke en Backpackers, stond onze auto om 9.30 uur voor onze neus. Een groot busje voor 3 mensen, prima! Na veel moeite waren we rond 11.00 uur de stad uit. Maandags werden namelijk de kandidaten voor de verkiezingen (februari 2011) gekozen, dus het was heel druk in de stad en ook was er veel commotie.
Na een lange rit kwamen we rond 13.30 uur aan bij het Rhino Sanctuary. Na de lunch zijn we met een ranger de bush bush ingelopen en binnen 15 minuten stonden we oog in oog met 3 neushoorns! Een mannetje, vrouwtje en een kindje (Obama genaamd ;)). Een uur lang hebben we de beesten op korte afstand mogen bewonderen en dat resulteerde in mooie foto’s! Nadat we het daar gezien hadden zijn we terug de auto ingegaan en moesten we nog 3 uur rijden voordat we bij het Red Chilli Rest Camp waren. Eerst een uur over de gewone weg en toen zijn we het park Murchison Falls National Park ingereden. 2 uur lang hebben we gehobbeld over een zandpad. We waren toen al 64 km het park ingereden, om even aan te geven hoe groot het is! Eenmaal daar werden onze tenten opgezet en er werd eten voor ons gemaakt. Na het eten waren we toch wel redelijk gesloopt en zijn we snel onze tenten ingedoken. Nog even nagekeken of niemand eten had, want pumba’s, hippo’s en bavianen komen daar op af en maken dan je tent open. Moeten we toch niet hebben!

Dinsdagochtend ging om 5.45 uur de wekker. Zeer vroeg, maar je moet wat over hebben voor een game drive (safari met de auto). Eerst de Nijl overgestoken met de auto (op een veerpont toch wel ;)) en daarna begonnen we. Al snel hadden we de eerste olifanten en giraffes in de verte gespot! Heel tof :). De giraffes kwamen we ook steeds dichterbij tegen en ook allerlei bambi soorten (antilope’s, topi’s, oribi’s, hartebeesten, etc). Marlieke en ik hadden al vrij snel ontdekt dat als je op het dak van de auto klom je dan een prachtig uitzicht had! Het gaf zo’n vrij gevoel. Haren in de wind en dan een zeer mooi landschap! Prachtig!
In een paar uur tijd hebben we heel wat dieren gespot: nijlpaarden, al die bambi’s, pumba’s, giraffes, buffels, bavianen en veel soorten vogels. Onze ranger wilde natuurlijk graag leeuwen en/of luipaarden spotten, omdat we dan de big five zouden zien. Maar helaas lieten deze beestjes zich niet zien. Dus een goede reden om nog een keer op safari te gaan ;). Toen we onderweg waren naar de boot reden we op een pad en er kwam een groep van wel 8 olifanten ons tegemoet. Tja, wat doe je dan, ze liepen namelijk gewoon op het pad. Toen we stil stonden gaf onze chauffeur een aantal keer een flinke stoot gas om zo herrie te maken en te laten zien dat wij sterker zijn. Uiteindelijk draaiden ze af en gingen ze via de bosjes om ons heen. Zo liepen die gigantische beesten op een paar meter afstand. Heb ook meteen de verschillen gezien met de Aziatische olifanten! De Afrikaanse hebben veel grotere oren! Toen we verder reden kwamen we na 100 meter weer een olifant tegen. Deze bleef echter wel op de weg staan en raakte niet echt van ons onder de indruk. Hij begon met zijn oren te wapperen en een paar keer met zijn poten te stampen. We gaven ons zelf gewonnen en zijn off road gegaan om de olifant te passeren. Want onze chauffeur echter niet had gezien was een gat in de weg, waardoor Marlieke en een canadees meisje terug het gat in stuiterden en beide hun hoofden stootten. Ik paste niet in het gat erbij, dus ben bovenin op en neer gestuiterd. Gelukkig viel de schade mee en hadden de meiden allebei alleen een bult op hun hoofd en wat hoofdpijn. Ik had nog nergens last van (dat kwam later tot uiting als veel spierpijn van het opvangen). We zijn verder terug gereden en eenmaal terug in het kamp kregen we een heerlijke lunch voorgeschoteld. Want we hadden nog een heftig middag programma. Eerst een boottocht van 1,5 uur over de Nijl naar de Falls en onderweg hebben we veel hippo’s en krokodillen gezien! Heel hip :). Toen de Falls in beeld kwamen werden we van de boot afgegooid en zijn we in een uurtje naar boven gehiked en stonden we uiteindelijk op de top van de Falls. Met een prachtig uitzicht!
Terug in het kamp weer een heerlijke maaltijd en daarna nog wat gekaart. Toen we terug liepen naar onze tenten, riep Marc ineens: “Hee, staat daar een hippo?”. En ja hoor, een hippo op ons terrein. Fijn, want die beesten hebben de meeste mensenlevens op hun naam staan door mensen gewoon te pletten… De hippo werd opgejaagd door een auto, maar zonder veel succes want hij ging tussen de grote tenten in staan (onze tenten stonden 20 meter verderop). Na veel wikken en wegen en twijfelen zijn we toch naar onze tenten gelopen en gaan slapen. Dat ging allemaal goed tot ik om 2.00 uur ’s nachts wakker werd van een vreemd geluid. Na wat nadenken en goed luisteren wist ik zeker dat het niet pumba was, het geluid was van een groter dier, en ook niet van de maraboe’s boven ons in de bomen. Jullie voelen de bui natuurlijk al hangen, er stond een hippo bij onze tent. En waarschijnlijk degene die we ’s avonds hadden gezien en dat was zeker geen kleintje! Na een half uur verdween het geluid en dus ook de hippo en ben ik weer gaan slapen.

Toen ik om 5.45 uur weer eens bruut door mijn wekker uit mijn slaap werd gewekt, kwam ik Marlieke tegen. Die had het geluid ook gehoord! Yes, want niemand anders in mijn tent had het geluid gehoord en ik was al bijna bang dat mijn fantasie wel erg groot was. Marc had ook nog eens 4 poten bij hun tent zien staan, dus er had wel degelijk een hippo gestaan.
Na weer een ontbijt zijn we richting het regenwoud gereden om daar op chimpanzee trekking te gaan. Binnen 3 min hoorden we de apen geluiden al en toen we omhoog keken zagen we ze al! 1,5 uur lang hebben we de beesten bewonderd en veel foto’s gemaakt. Erg gaaf om te zien. Het zijn net mensen!
Toen we het daar hadden gezien hebben we geluncht en daarna zijn we terug gereden naar Kampala, waar we om 5 uur aankwamen bij Backpackers. Een goede nachtrust en vanochtend weer op pad gegaan naar Villa Maria, waar ik nu net alle foto’s hebben zitten doorkijken en het zijn er VEEL!

Aangezien ik morgenochtend alweer naar Kampala vertrek om een weekend met Malou door te brengen houden jullie de foto’s nog tegoed. Via de links van mijn albums kun je in mijn algemene fotoboek komen en daar moeten jullie maar even in de gaten houden als er een nieuw album wordt geplaatst. Ik hoop zondag daar de eerste foto’s op te zetten!

Dus tot snel allemaal weer!

Liefs!